Νάπολη: στη σκιά του Βεζούβιου και στα χνάρια του Ντιέγκο

Τρίτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό στην Ιταλία, πρωτεύουσα της Καμπανίας και χτισμένη στους πρόποδες του Βεζούβιου, η Νάπολη είναι μια κούκλα, και σε καλούμε να την εξερευνήσεις όπως εμείς και ανακαλύψαμε όλες τις πλευρές της παραδοσιακής ιταλικής κουλτούρας στην πόλη του Μαραντόνα.

Πρώτες εντυπώσεις

Έχοντας επισκεφτεί ήδη τη Ρώμη, γνωρίζαμε ότι εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η αισθητική της Νάπολης είναι πιο εναλλακτική, η αρχιτεκτονική πιο απλή, το κλίμα πιο μεσογειακό και οι άνθρωποι πιο προσιτοί. Ο τουρισμός υπάρχει μεν, αλλά είναι πιο διακριτικός.

Πρώτη εντύπωση; Το ηφαίστειο του Βεζούβιου. Είναι το landmark που δεσπόζει και φαίνεται από παντού, φέρνοντας μνήμες δυσάρεστες και υπενθυμίζοντας ότι είναι πάντα εκεί. Αλλά σε αυτό το άρθρο δε θα μιλήσουμε ούτε για αυτόν, ούτε για την πόλη που έθαψε κάτω από τη λάβα την Πομπηία.

Via Toledo

Εκτός από το ηφαίστειο στον ορίζοντα, η πόλη είναι χτισμένη γύρω από το λιμάνι της και είναι πολύ εύκολη στο περπάτημα. Ο κύριος άξονας είναι η Via Toledo που διασχίζει το ιστορικό κέντρο από άκρη σ' άκρη, και αποτελεί μια καλή αφετηρία αν κάποιος βρίσκεται σε αναζήτηση καταλύματος, ώστε να έχει ως βάση την περιοχή αυτή. Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας αποτελεί πεζόδρομο, αλά από ότι φαίνεται οι Ιταλοί έχουν συνήθως αντίθετη άποψη.

Γεμάτη από μαγαζάκια με σουβενίρ, gelato, καταστήματα ρούχων, είναι το must σημείο για να περάσει κανείς ξεκινώντας/τελειώνοντας τη βόλτα του, και φυσικά για να επισκεφτεί την Galeria de Humberto. Πρόκειται για σκεπαστή

αγορά, α-λα-Μιλάνο-, με εστιατόρια, διάφορα άλλα καταστήματα, και αξίζει να θαυμάσουμε τη μοναδική αρχιτεκτονική της και το ψηφιδωτό πάτωμα.

Μιας και βρισκόμαστε στην περιοχή, αναφορά πρέπει να γίνει και στο σταθμό του μετρό Toledo, κάπου στη μέση της οδού, ο οποίος διακρίνεται για τη μοναδική αρχιτεκτονική του. Αν δεν τύχει να χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε το δίκτυο του υπόγειου σιδηρόδρομου (σε μας δεν έτυχε), σας προτείνουμε να εκδώσετε ένα εισιτήριο μόνο και μόνο για να θαυμάσετε το εσωτερικό του σταθμού.

Quartieri Spagnoli

"A la notte, NO!" ("την νύχτα, όχι") - αυτό μου δήλωσε η Ιταλίδα συνάδελφος που συμβουλεύτηκα πριν το ταξίδι στη Νάπολη, σχετικά με την περιοχή Quartieri Spagnoli.

Αναφερόταν φυσικά στα στενά σοκάκια της περιοχής αυτής που ξεκινάει από την Via Toledo και εκτείνεται σε μια μεγάλη έκταση με πληθυσμό 14,000 κόσμο. Ο λόγος; Οι περισσότεροι την αποφεύγουν λόγω της κακοφημίας και της εγκληματικότητας, παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα, και αξίζει κανείς να χαθεί στα δρομάκια με τα γκράφιτι και τα απλωμένα ρούχα (ίσως μόνο τη μέρα - il giorno). Α, και μην περιμένετε να ακούσετε ιταλικά εδώ, μόνο Ναπολιτάνικα...

Piazza del Plebiscito

Αφού αφήσαμε πίσω την Via Toledo και στα αριστερά μας την Galeria de Humberto, φτάνουμε στην κεντρική πλατεία της Νάπολης,

την Piazza del Plebiscito,

που παραπέμπει αρχιτεκτονικά στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Στη μια της πλευρά διακρίνεται το Βασιλικό παλάτι, και στην άλλη η Βασιλική San Francesco di Paola. Κατάλληλο σημείο για φωτογραφίες, και από εδώ επιλέγει επίσης κανείς αν θα κατευθυνθεί ανατολικά προς το λιμάνι που κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατακλύζεται από κρουαζιερόπλοια, ή νότια προς το παραλιακό μέτωπο.

Τα κάστρα της Νάπολης

Ακόμα ένα επιβλητικό στοιχείο της Νάπολης είναι τα κάστρα της, διασκορπισμένα σε κάθε γωνιά της. Στο παραλιακό μέτωπο που αναφέραμε πριν, βρίσκεται το Castel dell'Ovo, εύκολα προσβάσιμο κατά το σουλάτσο σας στη θαλάσσια περιοχή νότια του κέντρου. Περιστοιχίζεται από λιμανάκι και εστιατόρια με ψάρια και θαλασσινά.

Ένα δεύτερο κάστρο βρίσκεται δίπλα στο πολυσύχναστο λιμάνι και λέγεται Castel Nuovo, του οποίου η γραφική τοποθεσία και το επιβλητικό μέγεθος το κάνουν ένα από τα κύρια αρχιτεκτονικά ορόσημα της πόλης. Ήταν βασιλική έδρα για τους βασιλιάδες της Νάπολης, της Αραγωνίας και της Ισπανίας μέχρι το 1815.

Αυτό που προσωπικά μας άρεσε περισσότερο όμως είναι το Castel Sant'Elmo, το κάστρο που δεσπόζει στο λόφο ψηλά από το κέντρο και για να είμαστε ειλικρινείς δεν είναι καθόλου εύκολο να φτάσεις, ειδικά αν επιλέξεις να περπατήσεις μέχρι εκεί. Αύγουστο μήνα. Στους 40 βαθμούς. Ήταν μια πανέμορφη διαδρομή, έξω από την τουριστική "φούσκα", με τους ντόπιους να μας πιάνουν την κουβέντα και την άνοδό μας να γίνεται ελάχιστα πιο ευχάριστη.

Το όνομα "Sant'Elmo"

προέρχεται από μια πρώην εκκλησία του 10ου αιώνα αφιερωμένη στο Sant'Erasmo, που συντομεύτηκε σε "Ermo" και, τέλος, άλλαξε σε "Elmo". Με ένα μικρό αντίτιμο στην είσοδο διασχίζουμε την τάφρο και περιηγούμαστε στις πύλες και τους διαδρόμους του κάστρου. Όσο για τη θέα; η καλύτερη που μπορεί να βρει κανείς ώστε να αποτυπώσει σε μια φωτογραφία όλη την πόλη και στον ορίζοντα το Βεζούβιο.

Η πόλη του Μαραντόνα

Τελευταίο αφήσαμε κάτι που δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έχει αφήσει παρακαταθήκη στη Νάπολη, έχοντας ξοδέψει 7 (τα καλύτερά του) ποδοσφαιρικά έτη εδώ με 188 συμμετοχές και 81 γκολ. Η λατρεία είναι διάχυτη παντού: αφίσες, γκράφιτι, μπλουζάκια. Εμείς επισκεφθήκαμε την περιοχή του σταδίου (αφιερωμένου στο πρόσωπό του) και πήραμε έτσι μια μυρωδιά από την τρέλα, που έτσι κι αλλιώς είναι μέρος της κουλτούρας του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Πείτε ναι και στις επόμενες δραστηριότητες